ΣΑΡΚΑ ΜΙΑ

Η Τούλα γνώρισε τον ήδη ημίνεκρο φωτογράφο μέσα στο ταξί που τους πήγε και τους δύο στον ωτορινολαρυγγολόγο τους.Η συναρπαστική αυτή σύμπτωση εξελίχθηκε σταδιακά μέχρι την τελική διαπίστωσή της:
-ξεκινώντας με ένα χαμόγελο όταν η Τούλα έδωσε την ακριβή διεύθυνση του γιατρού στον μόλις ενημερωμένο από τον φωτογράφο ταξιτζή για την ίδια ακριβώς διεύθυνση,
-συνεχίζοντας με ελαφρύ μουρμουρητό αμφότερων όταν κατέβηκαν απτο ταξί μπροστά απτο ίδιο κτίριο,
-περνώντας α)μια αδιόρατη φάση αμηχανίας τη στιγμή που ο ημίνεκρος φωτογράφος ανοίγει την πόρτα του κτιρίου για να περάσει μπροστά η Τουλίτσα και β) μια φάση ύφεσης όταν η στιγμή επαναλαμβάνεται μπροστά στο ασανσέρ,
-διαγράφοντας ανοδική πορεία όταν και οι δύο σταματούν στον ίδιο όροφο, στο ίδιο ιατρείο και χτυπούν το ίδιο κουδούνι για να περιμένουν στην ίδια αίθουσα αναμονής όπου και ανταλλάσσουν εμπειρίες ζωής για να διαπιστώσουν πως πρόκειται να πεθάνουν και οι δύο την ίδια περίπου χρονική περίοδο.Βαθιά συγκινημένοι αποφασίζουν να ενώσουν τις ζωές τους μέχρι τότε. Ενώνουν πράγματι τις ζωές τους στο πλαίσιο της συναρπ-αστικής αυτής σύμπτωσης, αισθάνονται και οι δύο μεγαλοπρεπείς ως φέροντες το θεσπέσιον της κοινότητας του θανάτου τους, αδημονούν μέσα στην τραγικότητά τους για την πλήρωση της μοίρας τους ενώ ανταλλάσσουν συνέχεια φάρμακα και συνταγές που αγοράζουν πάντα διπλά, δέχονται επιπλέον διπλασιασμένη τη συμπάθεια του συγκλονισμένου περίγυρου και στο τέλος ανακαλύπτεται το φάρμακο της λαρυγγόπτωσης και λούζονται ο ένας τον άλλον για μια ατελείωτη, κοινότοπη ζωή.