Ήταν μια απροσδιόριστη στιγμή στην Γαλλική Μπλε Ακτή - όπως τους αρέσει να την αποκαλούν, λίγο πριν μια τελετή βράβευσης, που αυτό το αποτύπωμα πήρε μια τελείως διαφορετική διάσταση.Αισθάνθηκα σαν να με μουτζώνει η αιωνιότητα του τσιμέντου.Αισθάνθηκα να με χλευάζει το για πάντα χαραγμένο στη μνήμη κάποιου.Γιατί να μην είμαι "το για πάντα χαραγμένο" και να είμαι "η μνήμη κάποιου" σκέφτηκα και το μοιράστηκα."Ξέρεις πόσους έχει κάνει να υποφέρουν αυτή?"(η joan collins στην οποία ανήκει και το αποτύπωμα)εισέπραξα.Σ' αυτό δεν έχω καθόλου ταλέντο, κατέληξα.
1 comment:
Για κάποιο λόγο από αυτούς που μόνο οι ψυχολόγοι ξέρουν να ερμηνεύουν, μόνο όταν κάνει κανείς τους άλλους να υποφέρουν τυγχάνει σεβασμού (ή μήπως φόβου;). Και τι καλά που δεν έχεις αυτό το ταλέντο... Η πρόκληση είναι να μείνεις αιώνιο αποτύπωμα στις συνειδήσεις όσων διέκριναν ότι στο πέρασμά σου από αυτή τη ζωή, παρήγαγες νόηση, νόημα, πήγες τη σκέψη έστω και λίγα μέτρα πιό κάτω, ή να μείνεις αιώνιο αποτύπωμα στην μνήμη όσων εκτίμησαν ότι τους αφιέρωσες κάποια χρόνια απ τη ζωή σου. Κι αλήθεια, πόσοι ήταν για σένα αιώνιο αποτύπωμα; Πόσοι θα άξιζε να φέρουν αυτόν τον τίτλο; Μόνο όταν θα γεράσεις θα ξέρεις αν συνάντησες σε αυτή τη ζωή έστω και έναν
Post a Comment