Thursday, April 26, 2007



Tο σόου τελείωσε, η κουρτίνα έπεσε, ο ήλιος έδυσε, ζήσαμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα, η χοντρή κυρία τραγούδησε, αυτό ήταν όλο δεν υπάρχει άλλο, νάταν κι άλλο, πάμε παρακάτω, δεν υπάρχει κάτι άλλο να δείτε, διαλυθείτε ησύχως, στρίβε αλα γαλλικά ,τελείωνε, την κάνουλα, τελεία και παύλα, γύρνα σελίδα, και ελάλησα, hit the road, μη ξεχάσεις το φιλοδώρημα, μάζεψέ τα, σβήστε τα φώτα, das ist alles, beat it, τέλος χρόνου, στερνό αντίο, και εις άλλα με υγεία, exeunt omnes, κουδούνι!, δεν χρειάζεται να πάτε σπίτι αλλά δεν μπορείτε να κάτσετε εδώ, hasta la vista, later alligator, μπάααααι, άντε χάσου, ite missa est, αντίο, the end, finito, that's all folks!, ο elvis εγκατέλειψε το κτίριο, adios muchachos, Scotty,beam me up.

Τόσοι ωραίοι τρόποι να το πεις, ούτε ένας να το ζήσεις.

Tuesday, April 24, 2007

ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ



Έχετε προσέξει πόσο μεγάλη σημασία δίνουμε όλοι εμείς στα προσωπικά,αριθμητικά,οικονομικά,χρηματοπιστωτικά,ιστορικά, κλιματολογικά, στατιστικά, δημόσια, ψηφιακά ακόμα και ανασκαφικά δεδομένα ενώ αδιαφορούμε τόσο βαθιά για αυτά που είναι δεδομένα στον έρωτα?

Thursday, April 19, 2007

“ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ ΜΕΤΑ ΤΟ ΓΑΜΟ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΤΟΥ”



Με εντυπωσιάζουν πολλές φορές οι τίτλοι εφημερίδων “Παγίδα θανάτου λίγο πριν τον μήνα του μέλιτος”, “Άφησε την τελευταία πνοή στο γυρισμό από την αποφοίτηση”. Έχουμε όλοι μια έμφυτη αδυναμία να το δεχτούμε. Το γεγονός ότι δεν σου δίνει ραντεβού, δεν θέλει να σε πείσει για κάτι, δεν σε περιμένει, δεν στέλνει κακούς οιωνούς το κακό.Δεν σε προειδοποιεί.Δεν τοποθετεί ένα μαύρο κοράκι στη βεράντα σου το πρωί, ούτε αποστέλλει καμιά επικίνδυνη μελωδία για να πλαισιώσει το γεγονός.Δεν σπάει καθρέφτες στα καλά καθούμενα μπροστά σου. Ούτε εμφανίζει έναν μαυροντυμένο βενζινά με ύποπτο ύφος για να σε προειδοποιήσει.Το κυριότερο.Δεν σέβεται τη χαρά σου.Τη στιγμή σου. Ήρθε ή ώρα να φύγεις και δεν έχεις καιρό να το σκεφτείς. Ούτε να ετοιμαστείς ούτε να μακιγιαριστείς ανάλογα. Να πάρεις μια αξιοπρεπή πόζα τουλάχιστον. Ούτε καν να ψιθυρίσεις το pin σου σε έναν περαστικό. Oύτε να σιγανοτραγουδήσεις Tell Laura I love her. Να φωνάξεις “σ’ αγαπώ βρε παιδί μου, τελείωνε”. Έτσι είναι το κακό.Γι αυτό το λένε κακό. Αλλιώς θα ήταν καλό. Αν σε έβρισκε δίκαια, ώριμα,αξιοκρατικά και προειδοποιημένα τη στιγμή που δεν θα θελες και συ άλλο, θαταν καλό. Είδες?Ένα γράμμα η διαφορά.Ένα κακό κάπα. Ο επόμενος τίτλος λέει “Σκουπιζόμαστε με βρώμικο χαρτί που κυλιέται στο πάτωμα”. Είδατε τι εννοώ?Είμαστε τελείως ανέτοιμοι.

Tuesday, April 10, 2007

ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΟ

ΠΟΣΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΞΕΧΝΟΥΝ ΤΑ ΨΑΡΙΑ!



Παράξενο.Εγώ, αν και ψάρι, δυσκολεύομαι πολύ να ξεχάσω.

Wednesday, April 04, 2007

SHE DOESN'T LIVE HERE ANYMORE



Tην ώρα που οι πρώτες γουλιές καφέ πάνε να καθαρίσουν τα σημάδια που άφησαν τα όνειρα και η πραγματικότητα στιγματίζεται από τα σημάδια του καφέ που χύθηκε στο μπουρνούζι, εκείνη την ώρα χτυπάει το τηλέφωνο και ζητάνε εμένα.Σε μία σπάνια αλλά ταυτόχρονα συνήθη διάσπαση από τον αυτοαποκαλούμενο εαυτό μου απαντώ με πολύ σοβαρή φωνή "Δεν μένει πια εδώ.Από πού τηλεφωνείτε?". Ελαφρώς έκπληκτη η φωνή κυρίως από το γεγονός του ότι η κλήση απαντήθηκε καθώς τα τελευταία δύο χρόνια καλεί ούτως ή άλλως χωρίς ανταπόκριση, έτσι τυπικά για να πουλήσει δάνεια,αναγκάζεται να προβεί στον τυπικό διάλογο που θα δικαιολογήσει την προαγωγή της."Μετακόμισε?Έχετε το καινούριο τηλέφωνο?".Ετοιμάζω και εγώ την απάντηση που θα δικαιολογήσει το όνειρο που είδα χθες βράδυ."Όχι.Απεβίωσε".Η φωνή ξεροβήχει, κερδίζει λίγο χρόνο για να σκεφτεί αν είμαι τεθλιμμένη συγγενής ή φίλη, άμεσα πληχθείσα από το γεγονός, αντιπαρέρχεται αυτή τη μελαγχολική σκέψη αν υποθέσουμε ότι την έκανε ποτέ και συνεχίζει χαρούμενα."Εσείς όμως μπορείτε να αποκτήσετε χρυσή κάρτα από την τράπεζά μας"."Εγώ η ζωντανή..." σκέφτηκα.Διαχύθηκα ανάμεσα στις σκέψεις του να της κάνω φτηνό κήρυγμα για το ότι δεν πρόκειται να πουλήσει κανένα προϊόν έτσι, να της μιλήσω για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την απόσταση που πρέπει να κρατάει κανείς σε δεδομένες περιστάσεις, να δικαιολογήσω την πρωινή φιλοδοξία και οίστρο, να μην την αποπάρω αλλά τελικά κατέληξα και της είπα την αλήθεια που μ'έπνιγε και πού είμαι σίγουρη ότι τώρα πνίγει κι αυτήν."Δεν είμαι τόσο ζωντανή όσο νομίζετε..."

About Me

My photo
Δεν νομίζω ότι αποδίδομαι εύκολα και μάλιστα σε 1200 χαρακτήρες (όσο καλοί κ αν είναι αυτοί)