ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΗΣΟΥΝ

Χτες το βράδυ μύριζε καινούρια τσάντα και βιβλία και γόμα και εγγραφή στο φροντιστήριο αγγλικών και εκείνο το σφίξιμο στο στομάχι που ένιωθες όταν δεν ήξερες τι σε περιμένει αλλά τελικά ανακάλυπτες ότι τα πράγματα ήταν απλά.Διάβασε τα μαθήματά σου σαν καλό παιδί και όλα θα πάνε καλά.Τα διάβαζες και πήγαιναν.Στη χειρότερη περίπτωση ερωτευόσουν τον καθηγητή Χημείας (έχουν κάτι οι χημείας,χημικό).Αλλά δεν ήσουν μόνο εσύ.Ήταν όλη η τάξη.Τώρα αν κάνεις αυτό το λάθος είσαι μόνος σου.Κι όσο και να διαβάσεις τίποτα δεν πάει καλά.Ίσα ίσα η φιλοσοφία κάνει τα πράγματα πιο περίπλοκα και η λογοτεχνία πιο μελαγχολικά.Και αρχίζεις να αναπολείς τις στιγμές που προσευχόσουν να σε προσπεράσουν για να γίνεις επιτέλους μεγάλος.Για να έχεις δικαίωμα στα μυστήριά τους και στα σκοτεινά τους.Και τώρα που εισήλθες σ'αυτά κάτσε στο Αλκατράζ σου.Κοίτα τα παιδάκια και επανάλαβε με νόημα "εκεί που ήσουν ήμουνα κι εδώ που είμαι θα'σαι" μέχρι να βρεθεί κάποιο να σε αποστομώσει με το θράσος του "Ναι, αλλά εσύ δεν θα'σαι".